مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب‌وکار در بخش کشاورزی

زمینه: به‌دلیل اینکه کسب‌وکار دارای اثرات اجتماعی، اقتصادی و محیط‌زیستی است، توجه به مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب‌و‌کار ضروری است. براین‌اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب‌وکار در پنج استان کشور در میان بنگاه‌های بخش کشاورزی اجرا شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری مدیران بنگاه‌های پنج استان کشور شامل کرمانشاه، فارس، زنجان، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد بود که از میان آنها 150 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌ها توسط پرسشنامه گردآوری شدند و برای تجزیه تحلیل آنها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمون کروسکال والیس استفاده شد.  یافته‌ها: نتایج نشان داد که 4/65 درصد از بنگاه‌ها دارای مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی پایین‌تر از میانگین (33/4) بودند. همچنین، وضعیت اخلاق کسب‌وکار در میان 52 درصد از بنگاه‌ها بالاتر از میانگین (32/4) بود. رابطه مثبت و معناداری میان مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب‌وکار با سن مدیر، تعداد کارکنان و سابقه فعالیت مدیر در بنگاه وجود داشت. همچنین، نتایج بیانگر وجود تفاوت معنادار میان میانگین اخلاق کسب‌وکار و مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی از نظر جنسیت و رشته تحصیلی مدیر، محل استقرار و نوع بنگاه بود. نتیجه‌گیری: در زمینه مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی، برنامه‌های اجرایی در خصوص مسئولیت‌پذیری نسبت به برخورداران اجتماعی و غیراجتماعی از قبیل سازمان‌های مردم نهاد و محیط‌زیست در اولویت تدوین قرار دارد. همچنین، در تدوین منشور اخلاق کسب‌و‌کار، هنجارهای مربوط به قیمت و توزیع و همچنین، هنجارهای مربوط به تعهد و افشاء اطلاعات محصول نیاز به توجه جدی دارد.